Het gonsde de voorbije dagen uitermate heftig in ‘t café www: de voorbije editie zou de laatste editie geweest zijn van I love techno: te weinig volk, te veel kosten en hun I love techno-marketingverantwoordelijke nog geen week na het event aan de deur gezet. Ik kan er wel ergens inkomen. Een productie van 4 of 5 zalen in Flanders Expo, onnoemelijke veel personeel en dan vooral onnoemelijk veel security, die daar allemaal rondliepen met een officiële badge rond de hals. Dat kost fortuinen en fortuinen! Dan ligt die break-even van zo’n event al gauw rond de 20.000 bezoekers, als het al niet meer is. De kosten om zo’n event te organiseren zijn de laatste jaren ongelooflijk gestegen en de bezoekersaantallen van I love techno blijven intussen jaar na jaar dalen.
Voor een beursgenoteerd bedrijf als Live Nation, de organisatoren van I love techno, kunnen dat genoeg alarmbellen zijn om hun matig presterende cashcow af te maken en hun energie in andere projecten te steken. ‘Mercy’ of medelijden kennen beursgenoteerde bedrijven nu eenmaal niet. 36.000 jongeren komen in december kijken naar 2 gasten die met de fiets naar het Sportpaleis kunnen komen. Dimitri Vegas en Like Mike verkopen het Sportpaleis op hun tweetjes uit: één zaal, twee dj’s, om middernacht naar huis en megawinsten. Daar houden aandeelhouders van! They love EDM! Dat is de cashcow die moet worden gemolken. Voor zolang dat nog duurt natuurlijk en dan weer iets nieuws. Van verlieslatende events met 30 overbetaalde techno-artiesten in 5 zalen waar je niets aan over houdt houden aandeelhouders net iets minder.
I love techno zou dan dus net geen 20 jaar worden, jammer dat ze dat niet niet zouden halen want zo’n verjaardageditie laat nog eens toe om alle registers open te trekken en schaamteloos leuk in het verleden te rammelen. Dan had ik niets aangemerkt op die mannen van een Underworld….Oei, ik wil niet nog eens over die gasten beginnen zagen. Nee, wel integendeel ik schrijf deze post net omdat ik de misschien wel ‘laatste’ editie echt wel meer dan ok vond. I loved i love techno een grote week geleden in Flanders Expo. Er was meer dan behoorlijke muziek te horen, en de klank was meer dan ok en de lichtjes waren ook meer dan ok. De opstelling met een black box was ook wel vernieuwend en je moest soms wel een serieus stukje door niemandsland wandelen, maar die blue room garandeerde tenminste dat iedereen die Paul Kalkbrenner (I love the guy and his music) of Loco Dice of, jaja, Underworld wou zien die ook kon zien en horen en niet hopeloos voor een te volle zaal stond. I love techno lijkt dus op de goede weg.
Maar ‘lijken’ en lijk liggen jammer genoeg niet zo ver uit elkaar…. “Op de goede weg” kan nog altijd betekenen dat je veel geld verliest. En geldverliezers, daar houden aandeelhouders niet van. Zij houden van aandelen die geld opbrengen. En dat is ook de enige reden van bestaan van beursgenoteerde bedrijven zoals Live Nation en …. SFX. Want toen ik in mijn naïviteit in mijn vorige blogpost opriep om dan maar misschien van lief te veranderen en voor Awakenings te kiezen was ik even blind vergeten dat Awakenings ook in handen is van een beursgenoteerd bedrijf dat dus…. vooral veel winst moet maken voor die mensen die houden van hun aandelen.
Als I love techno volgend jaar niet meer doorgaat dan is omdat Live Nation, in opdracht van hun aandeelhouders moeten houden van de Dimitri’s en Mike’s van deze wereld. En als I love techno wel nog zal bestaan, dan is dat omdat I love techno niet enkel geld opbrengt, maar genoeg geld opbrengt om hun aandeelhouders tevreden te stellen. Hou zou je zelf zijn? Je koopt een aandeel van Live Nation, en dan zeggen de bazen dat ze een event in Gent zullen organiseren waarmee ze minder geld zullen verdienen dan een event in Antwerpen met twee dj’s van achter den hoek. Dan zeg je als aandeelhouder aan die bazen dat ze dat event in Gent kunnen afschaffen. Het is niet het eerste bedrijf dat een winstgevende activiteit inruilt voor een nog meer winstgevender activiteit. Dat is de realiteit van beursgenoteerde bedrijven.
Dries, Glynis, Roel, ze hebben hun best gedaan, ze hebben geprobeerd om te zorgen dat er tenminste een nog net iets ander verhaal kon worden verteld dan ‘You motherfuckers dance because we will rape the Jaguar…’ Het is waarschijnlijk te laat. Alhoewel, en Roel en Herman en Kris kunnen het weten. Ergens in 2003 zijn we ook al eens door het zand en stof moeten kruipen met I love techno. Na de hubris van twee edities op een jaar zaten we opeens met een editie van ‘maar’ 27.000 mensen in november. Opeens 8.000 mensen minder dan we gewoon waren. Als we dan beursgenoteerd waren dan hadden aandeelhouders ons al heftig terecht hebben gewezen. Maar die minder succesvolle I love techno, dus ergens in 2003, was wel een heel strakke techno-editie waardoor we het dreigend naar beneden donderen hebben kunnen keren. Meer nog, waardoor we een fundament van jaren succes hebben gelegd. Die ‘Power to the People’-editie straalde lef en visie uit met namen als Ben Sims, Chris Liebing, Adam Beyer, Redhead en Richie Hawtin . En het jaar erna hadden we weer 35.000 mensen en hadden we I love techno gered.
Het schip is ook nu gekeerd, maar maakt nog altijd wat water en de motor pruttelt nog wat en ja.. die megawinsten, die kunnen niet meer gehaald worden, daarvoor heb je Dimitri en Mike nodig… Hun schip is nieuw en vaart motherfucking fuckers goed! Dat het een ongelooflijk slecht lawaai maakt aandelerhouders geen motherfucker zak uit …
I love I love techno en als het gedaan is.. dan is het een mooi einde geweest… en als het niet gedaan is dan hoop ik dat ze, net als bij de mooie voorbije editie, nog eens aan hun echte aandeelhouders zullen denken: de bezoekers, de trouwe techno-lovers die echt wel de weg terug zullen vinden naar hun oude liefde.
Nederlands