Opmerking toegevoegd door mij op 20 mei 2015 over deze blogpost.
Deze blogpost heeft enorm veel reacties uitgelokt in ‘t café www, zowel van haters als van lovers. Als ik die blogpost nu herlees moet ik eerlijk bekennen dat ik het zelf niet echt eens ben met wat ik hieronder heb neergeschreven. De post is te impulsief geschreven. Een reactie van Toon Janssens die zei dat ‘net de selectie zorgt voor een éénheid en verbondenheid’ toonde perfect aan dat ik eigenlijk geen of nauwelijks gelijk heb. Trouwens, in al mijn clubs is selectie ook altijd een belangrijke norm geweest om er finaal een succesvolle club van te maken. Kortom: ik wentel me hier even door het slijk en sla een mea culpa, want dit is verre van mijn verstandigste blogpost. Langs de andere kant, heeft dit verhaal wel een interessante discussie geopend binnen Facebook en dat heeft ons weer allemaal een beetje wijzer en slimmer gemaakt. En dat is ook mooi meegenomen natuurlijk. Veel plezier dus met het lezen van deze provocerende, niet echt verstandige blogpost 🙂
Het zit er nogmaals bovenarms op in Berlijn. Felix Da Housecat, een pionier van de elektronische muziek is geweigerd aan de deur van de wereldbefaamde Berlijnse club Berghain. Reden van weigering? Onbekend. En dat hoor je dus keer op keer. Er staat daar een portier aan de deur, vol tattoos en piercingen die mensen weigert alsof het afgekeurd vee is. Ik ken lieve technominded vrienden die er wel binnen geraken, en andere even technominded lieve vrienden die geweigerd worden. En als je erin geraakt, hoor je bij de happy few. Dan behoor je tot het uitverkoren volk dat die magische club, die heeft geholpen om techno terug op de wereldkaart te zetten, binnen mag.
Uren wachten in de kou en regen om dan toch maar, ergens op schijnbaar pure willekeurige basis geweigerd te worden door een portier die daarvoor niet de minste verantwoording aflegt. Maar wat heeft die doorpolicy nu eigenlijk nog te maken met de oorspronkelijke spirit van techno? Gaat techno niet over het samenbrengen van gelijkgestemde mensen? Gaat techno niet om het samenbrengen van mensen die houden van muziek en die niet geven om wat je aanhebt of hoe je eruit ziet? In Fuse was de enige reden om mensen te weigeren een ‘gevaar’-reden. Als er mensen aan de deur stonden die om de één of andere reden gevaarlijk konden zijn of echt echt storend voor de andere klanten dan kwamen ze er niet in. Dat er rond deze ‘gevaar’-regel ook wel eens misverstanden konden ontstaan, spreek ik zeker niet tegen. En dat er nu en dan eens iemand onterecht geweigerd is op één van mijn feesten, clubs, events zal ik ook niet ontkennen. Maar als je van techno hield en iet of wat ‘normaal’ was, dan kwam je erin: geel, bruin, wit, met hippe sneakers of met onhippe sneakers, dat deed er niet toe. Techno was wat ons allemaal verbond en ik zou zeker geen ongelooflijke hippe buitenwipper gewild hebben die je, als technofan, voor onduidelijke redenen tegenhield aan de deur. De Fuse-portiers Sammy, Domi en de anderen wisten wat ze deden en als zij iemand weigerden dan wist die gast ook wel waarom!
Hoe ontechno is die doorpolicy van Berghain? Hoe vernederend ook? Hoe on-Berlijns? En hoe kunnen we ons toch laten vangen aan zo’n belachelijk doorpolicy-verhaal. Ga niet naar zo’n club, hoe goed die muziek ook mag zijn. Ga niet meer, tot ze duidelijkheid geven over hun policy aan de deur. Dat zal die rijen wachtenden, waarop die zich voor God wanende en machtsgeile portier kickt, vanzelf korter worden. In Trouw in Amsterdam kon je ook geweigerd worden op basis van het antwoord op de simpele vraag: ‘Wie draait er hier vanavond?’ Als je dat niet wist kon je geweigerd worden. Dat is voor mij nu eens een duidelijk doorpolicy die voor een ‘muziekclub’ ook wel steek houdt. Simpel en krachtig! En ooit ben ik zelf geweigerd geworden in een club ergens in Kuurne, een club van Van Wonterghem. ‘Omdat ik baskets aanhad’. De portier was duidelijk en ik ben nooit meer terug geweest omdat ik niet in een club wou zitten waar mensen met ‘baskets’ niet binnen mochten.
Berghain is, zolang ze hun doorpolicy niet op basis van gelijkwaardigheid baseren, een schande voor Berlijn en voor techno. Het ‘weigeren’ en dus vernederen van mensen als promostunt. Berlijn, een stad waar een club als Berghain kan en mag bestaan zou hier moeten tegen optreden. Berghain maakt misbruik van de openheid van Berlijn om mensen uit te sluiten. Hoe contradictorisch toch? Even ‘Richie Hawtin’ weigeren als promostunt, en dan ‘Felix the Housecat’ weigeren als nieuwe promostunt. Waarschijnlijk zien ze in Berghain elke weigering als mogelijke promostunt. ‘Ben je binnen geraakt?’ is de eerste vraag die je stelt als iemand zegt dat hij naar Berghain is geweest. Dan klopt er eigenlijk iets niet.
Ik ga er niet heen, omdat ik niet als keurvee wil behandeld worden door een portier die bestaat bij gratie van zijn eigen willekeur. Waarschijnlijk straalt het ego van die hoofdbouncer van Berghain, bij het zien van al die tweets en Facebookposts over zijn ‘Felix the housecat’-promostunt, tot in zijn gat, Wel.. Shame on you Berlin. Ich bin eventjes kein Berliner!
Nederlands