Precies twee weken terug heb ik een blogpost geschreven met de veelzeggende titel ‘And the Fuck you Brussels’-Award goes to… In die blogpost klaag ik de onkunde en het onbegrip aan van politici, media en collega-promotoren bij de aanpak van de gevolgen van de terreurdreiging in Brussel. Door die onkunde worden de Brusselse cultuurhuizen nog een stuk harder getroffen omdat er naast het financiëel verlies ook een desastreuze imagoschade voor Brussel optreedt. Ik heb er opvallend veel reacties op gekregen net vanuit die Brusselse cultuurhuizen, maar voor de rest bleef het opmerkelijk stil.
Laten we Brussel vooral doodzwijgen en vooral zeggen dat we terreuraanslagen op het nippertje hebben vermeden en meteen ook dat we geen geld hebben voor de gevolgen van onze beruchtmakende acties.
De views op mijn blog hebben recordcijfers gehaald, dat wel, maar pers en politiek pikten de boodschap niet op. Ik hoopte nochtans dat het iets zou losmaken, vooreerst natuurlijk bij de aangesproken politici, Sven Gatz, John Crombez en anderen. Maar nee dus, politici, they couldn’t care less. Laten we Brussel vooral doodzwijgen en vooral zeggen dat we terreuraanslagen op het nippertje hebben vermeden en meteen ook dat we geen geld hebben voor de gevolgen van onze beruchtmakende acties.
Ook het genomineerde Studio Brussel bleef intussen rustig verder geld inzamelen in Boom alsof er niets aan de hand was in hun hometown ‘Brussel’. Ik ben er geweest op de Schorre: “En nog eens 25.000 euro voor ‘Kom op tegen kanker’, en nog wat presentatortraantjes voor een pakkende getuigenis.’ Allemaal prachtig hoor, ik heb Music for Life trouwens altijd een prachtevent gevonden. Maar hoe ongelooflijk klein Vlaams is dat event geworden? ‘Brussel? Staat dat nog in onze naam? Misschien meteen Studio Boom ervan maken?’ En dan vooral verder landelijk werelds doen met als absoluut ‘Fuck you Brussels’-hoogtepunt: geen Warmathon in Brussel.
Ik heb mijn blogpost van twee weken geëindigd met de volgende boodschap van hoop: ‘Maar laten we vooral hopen dat we volgend jaar finaal geen genomineerden meer over hebben. Dat zou pas warm Brussels mooi zijn.’ Misschien had ik wel wat overdreven met mijn aanval, dacht en hoopte ik in stilte. Maar ‘nee’ dus, godverdomme ‘nee-non’ dus. Meer nog, er komen vandaag nog een pak genomineerden bij voor die Fuck you Brussels-award. En we hebben terug politici en media en empatische mede-promotoren te over die sterk hengelen naar die nominaties.
Een corporate identity, dus ook die van Brussel, bestaat op zijn minst evenzeer uit handelen als uit communiceren. Practice what you Preach!
Voorop en met stip vermelden we het Brusselse Gewest dat blijkbaar vlug moet melden dat ze een paar honderduizenden euro’s vijl heeft om vanaf volgende maand campagne te voeren in het buitenland om het Brusselse image op te krikken. Waar halen ze het vandaan? Een corporate identity, dus ook die van Brussel, bestaat op zijn minst evenzeer uit handelen als uit communiceren. Practice what you preach! Maak Brussel hier en nu ietwat veilig! En geef vooral hier en nu boodschappen die, al is het een afgebakende, veiligheid meegeven. Ok, dat je dat Brussels eindejaarsvuurwerk moet annuleren, daar kan ik zeker inkomen. Dat de veiligheid daar heel moeilijk te garanderen is, kan ik zeker begrijpen. Maar zeg dan meteen in diezelfde terecthe boodschap dat je extra veiligheidsmaatregelen treft rond de Brusselse feesthuizen, en dat het daar dus eigenlijk heel erg veilig zal zijn om te feesten! Kom feesten in Brussel, we zorgen voor jullie veiligheid.
Maar kom, het Brusselse Gewest zegt tenminste nog iets, de betrokken politici daarentegen zijn wel heel opvallend stil. Net als onze koning zich ergens aan het herbronnen was in een kuuroord bij de vorige lockdown, zitten ze nu waarschijnlijk ook allemaal te vloeken op hun te warme vakantiebestemmingen. Dubbel vloeken, ten eerste omdat dat verdomde Brussel hun vakantie dreigt overhoop te gooien, en ten tweede nog iets harder vloeken om de zo weinige sneeuw daar in die stille verre bergen. Opeens hebben we dus genomineerden op overschot. Een pak politici, die volgende week met hun bruine kleurtje de televisieschermen zullen platpraten, maken henzelf meteen potentieel awardkandidaat.
Wel toffe Gentse meneer Soirée Bourrée: het was ook een tof publiek in de Bataclan, en het is ook een tof publiek in de AB, en in Fuse, en op het eindejaarsvuurwerk en, zelfs bij uitbreiding in het volledige Brusselse gewest.
Tot slot zijn ook weereen pak heel empatische eventpromotoren die heftig hengelen naar die “Fuck you Brussels”-award. Met voorsprong nomineer ik de organisator van Soirée Bourrée in Gent die de volgende verstandige uitspraak doet in de krant de Morgen van 30/12: “In Gent is dat niet nodig, we hebben hier een tof publiek. De sfeer is altijd aangenaam en we hebben nooit security nodig gehad” Wel toffe Gentse meneer Soirée Bourrée: het was ook een tof publiek in de Bataclan, en het is ook een tof publiek in de AB, en in Fuse, en op het eindejaarsvuurwerk en, zelfs bij uitbreiding in het volledige Brusselse gewest. Bedankt voor het empatische vermogen! Maar ja. Gent is ver van Brussel hé. Ik denk ongeveer een half uur rijden toch? Waarom zouden terroristen naar een sympathieke stad komen, met een sympathieke voetbalploeg en een sympathieke burgemeester? In Gent gebeurt zoiets niet, meneer.
Ik smeek jullie politici van België: geef Brussel zuurstof, misschien financiëel, maar nog veel meer in de jullie ondersteunende praktijk! Verklaar delen van Brussel veilig, kost wat kost! Laat leger nog meer tussenkomen en begin misschien met meteen, maar dan ook meteen van jullie onbesneeuwde bergen naar Brussel te rijden en jullie steun te betuigen, vanop de Brusselse markt, vanuit oudejaarsnacht Brussel, vanuit de Studio Brussel Studio’s. Tja, het eigen oudejaarsfeestje zal je dan wel moeten annuleren natuurlijk. En met hen een pak legerofficieren, en een pak andere ambtenaren die ten dienste van de bevolking staan. Jammer natuurlijk, maar zo ongelooflijk nodig! We verliezen Brussel, en jullie blijken er niets, maar dan ook niets om te geven.
Nederlands